Bu pazartesi kendim için büyük, insanlık için küçük bir adım attım!

Bu geçtiğimiz Pazartesi sevgili kaynım msnden birden bana “Hastalığın nedir, buldum.” Dedi. Ben yaklaşık 3 yıldır sürekli nedeni belli olmayan bir hapşırma ve burun akıntısıyla uğraşıyorum. Hapşırma ve burun akıntısı ne kadar büyük bir problem olur demeyin, çünkü gerçekten de sürekli olması insanı çok yoruyor. Yani sabah gözünüzü açar açmaz hapşırmaya başladığınızı ve bunun her gün bir kaç saat devam ettiği düşünün. Ardı arkası kesilmeyen burun akıntısı da cabası. Ek olarak bu 3 yılda bütün kış geçmeyen bir öksürükler de eklendi. Havalar soğudunda yakalandığım ilk griple başlayan ve mayısta havalara ısınana kadar yer yer azalsa da hiç bir zaman tam olarak geçmeyen, gece uyutmayan dede öksürüğü. Neyse kaynıma göre KOAH olmuş olabilirmişim. Şimdi salim kafayla muhtemelen değilim diye düşünüyorum ama o anda yani Pazartesi inanılmaz korktumç Bildiğiniz ölüm korkusu gibi bir şey.

Sigara bağımlısı olmama rağmen kanserdir, sigara içmiş ciğer resimleridir nedense bana bu vakte kadar hiç etki etmemişti. Ama KOAH beni çok korkuttu, çünkü tedavisi yok, hemen öldürmüyor ama ölene kadar süründürüyor. Sürekli bir nefes darlığı, istediğini yapamama hali, yatağa bağlılık...beni çok korkuttu. Günün birinde zaten bırakacaktım çünkü nişanlıyım, evleneceğim günün birinde çocuk isteyeceğim filan. Vücudumun tertemiz olması gerekiyor ki çocuk sağlıklı olsun. Ama o günün bu kadar erken geleceğini düşünmemiştim. En azından mezun olmayı beklerim diyordum. Neticede bu Pazartesi sigarayı bıraktım. Daha önce ailemin yanına gittiğimde yakalanma korkusu yüzünden sigara içmeden haftalar geçirdiğim olmuştu ama hayatımda ilk defa İstanbul’da, yalnızken kendi rızamla karar verip sigarayı bırakıyorum. (Bu arada benim dünya tatlısı nişanlım da –ki kendisi tiryakilerin şahıdır- bıraktı. En azından niyetine girdi, bu da bir aşamadır)

Bu yazıyı buraya yazıyorum ki baktıkça başlayasım gelse bile utanıp başlamayım. Sürekli kendime sigarayı bırakmanın faydalarını sayıyorum. Bir kere bu hastalıklarımın azalacağına inanıyorum. Sonraa, evim temiz kokacak, üstüm başım temiz kokacak. Sınıfta yanımdaki acaba rahatsız oluyor mu diye düşünmeyeceğim. Efendime söyleyim, 5. kattaki evime her çıktığımda asansör yok diye küfretmeyeceğim. Param cebime kalacak. (Gerçekten de az buz bir para değil hani) Akşam dışarı çıktığımızda kışın dışarıda oturup üşümeyeceğiz.

Ama tabii şu an kendimi en kötü hissettiğim şey sürekli yemek istemem. Özellikle bugün canım artık sigara değil de tatlı filan istiyor. Dün gece mesela hayatımda yapmadığım şeyi yaptım, dizi izlerken kendime meyve tabağı hazırladım ağır ağır, oturup onu yedim. Sağlıklı olmak istiyorum ama kilo almak da istemiyorum açıkçası. Şu ilk hafta bir geçsin sağsalim, olmadı ondan sonra bakarım bir çaresine.

Sevgili okuyucularım acaba sizlerin arasından da acayip tiryakiyken bırakan oldu mu?? Bana yardımcı olun piliiiiiz....Yeniden başlamak istemiyorum. Eğer başlarsam kendime olan güvenimi saygımı kaybederim gibime geliyor...