Bu bir Naruto yazısıdır!

Ne zamandır aklımda Naruto ile ilgili yazmak vardı fakat nasıl anlatsam ey okuyucu hislerimi kelimelere dökmek çok zor şu anda. Ama siz anlarsınız ya! Yani hayatında anime izlememiş, sadece uzaktan “Sadece çizgi film bu, nesini bu kadar abartıyorsunuz” diyen özür dilerim ama lavuklara değil zaten söyleyeceklerim. Ruh hastalığı olduğunu kabul edebilirim aslında çünkü benim bazı animelere olan bağlılığım gerçekten hastalık düzeyinde olabilir. Yani oradaki karakterlerle ağlayıp gülmek, onları gerçekten ama gerçekten sevmek gerçekten çok mantıklı olmayabilir ama bu gerçekten şu anda elimde değil. 300 bölümü aşkın zamandır ki yaklaşık 20x300 6000 dakika yani 100 saat dile kolay izledim ben bu animeyi. Narutonun ve Konoha’daki diğer herkesin çocukluklarından ergenliklerine kadar herşeylerini anlattılar. Saçma sapan kavgaları,yemek yedikleri uyudukları yerleri, ilk aşkları, ilk dövüşleri, senseileri ile olan ustaları ile olan sıkı bağları, onları kaybettiklerinde nasıl üzüldüklerini…Herşeyi…En güzel yanı da sadece belli birkaç karakter üzerine yoğunlaşıp onun üzerinden duygu sömürüsü yapmaması ya da prim sağlamaya çalışmaması. Tabii ki seriye ismini veren milyonların sevgilisi canımız ciğerimiz Naruto’muz ön planda ama iş bu kadar basit değil gerçekten.

Özellikle son iki aydır filan Naruto neredeyse her bölümüyle bende bir dozer etkisi yaratıyor. Ölüm haberini çoook öncelerden aldığım Jiraiya-sama’yı kaybettikten sonra seri inanılmaz bir ivme kazandı, bir çok şey çatır çatır çözülmeye başladı. Naruto resmen onu eleştirenlere her bölümüyle tokat gibi yanıt verdi. Sage mode olsun, pain ile dövüşler olsun, Gamabuntonun görünmesi olsun…her sahnesiyle değerini ona yüze katladı. Ama benim burada söylemeye çalıştığım son bölümlerin sadece iyi dövüşler ya da görsel şovlar yüzünden süper olduğu değil. Ben şahsen Naruto adına sevindiğim için, onun birşeyler başardığını gördüğüm için içim kıpır kıpır izliyorum son bölümleri. Sage mode halinde Konoha’ya vardığında Kakashi’yi sorduğunda ve öldüğünü anladığında içimin cız etmesi, ya da Pain belalarını tek tek benzetirken “Ah canım benim,aslansın kaplansın” demem gerçekten gerçek hisler. Nasıl desem sanırım benim Naruto izlemem (naruto ile birlikte tabii ki birkaç tane daha animem var) güzel vakit geçirmek için değil. Saçma gelebilir ama sanki o karakterler gerçekten var da ben onların hayatında neler olduğunu görmezsem bir şekilde dahil olmazsam hayatımda birşeyler ters gidecekmiş gibi hissediyorum.

Bu haftaki bölümüyle beni yine mahfetti zaten. Özellikle Naruto’yu o salıncakta sallanırken görünce çok fena oldum. Resmen gidip kafasını okşayıp bağrıma basasım geldi. Kıyamam yaa!! Neyse bu bölümün odağı Hinata’ydı. Fazla kendini beğenmiş bir yorum olabilir ama bence Sakura-Naruto çiftini destekleyen Sakuracı tayfa gerçekten Narutoyu izlememiş ya da anlamamış kişilerden oluşuyor. Sakura Naruto’tu ne kadar tanıyor, onu ne kadar anlıyor ya da hiç anlamak istedi mi!! Ama Hinata’mız öyle mi. Yıllardır ağaç arkalarından, kapı aralarından utangaç utangaç asabi olmadan Naruto’yu izledi, sürekli izledi. Onun hisleri en iyi o anladı her ne kadar onu anladığını kimselere söylemese de! Hep Naruto’yu takip etti ona ulaşmak için çok ama çok çalıştı. Aynı Naruto gibi elinden geleni yapıp kendini geliştirdi. Hoşlandığı Sasuke salağı gittiğinde ortalığı birbirine veren, onu bana getir diye narutoyu kullanan Sakura, sizce ölebileceğini bile bile konohanın en kuvvetlilerinin bile karşısına çıkmaya korktuğu Pain’e karşı Naruto için diklenen , aşkını bu kadar sade dillendiren Hinata ile karşılaştırılabilir mi? Bu kadar utangaç ama güçlü bir kız karakter yarattığı için Masashi Kishimato ustaya teşekkürü bir borç bilirim. Gerçi yarattığı neredeyse her karakter için ayrı bir teşekkürü hakediyor. Bizi Jiraiya, Kakashi, Shikamaru, Rock Lee, Tsunade, Sai, Kiba gibi inanılmaz özgün karakterlerle tanıştırdı. Sağolsun varolsun!

Naruto’da şu aşamadan sonra neler olacak en ufak bir fikrim yok. Olmasın da zaten, izleyip görelim! Ama bildiğim tek şey var…Naruto’yu hiç bu kadar sinirli görmemiştim…Son sahnede Kyubi çıkmadan hemen öncesindeki ifadesi beni bile korkuttu. Sevgili Pain sana söyleyebileceğim tek şey var!!Kaç adaş kaaaaççç!!!!